Nin todo no amor calma o que sufrimos
sei que pode reducirse coa extratexia.
Mato o tempo,
constrúo un leito de cravos para cravarme,
as cores que todos chaman ceo,
partilas en anacos.
As veces digo amor, e so teño silencio.
Estou no medio do soño dos pexegos.
POETAS
Modesto Fraga Estevo Creus Marta Dacosta Pilar Pallarés