Movidas madrileña e viguesa

A movida madrileña foi un movemento contracultural xurdido durante os primeiros anos do posfranquismo e que se prolongou ata  os anos oitenta. A noite madrileña foi moi activa non só polas saídas nocturnas dos mozos, senón por mor dun interese inusual polas drogas, o underground ou a contracultura. A aparición de discográficas permitiu a creación dunha música distinta.

O movemento estendeuse mimeticamente a outros lugares do estado (como a movida viguesa). O apoio político a esta cultura alternativa pretendía mostrar un punto de inflexión entre a sociedade franquista e a nova sociedade da democracia; esta imaxe dunha España "moderna", ou canto menos aberta á modernidade, sería utilizada internacionalmente para combater a mala imaxe que adquirira o país durante a ditadura. A revista La Luna foi o baluarte do movemento, que achou reflexo nalgúns programas televisivos e outros musicais, e tivo o seu cronista no escritor e xornalista Francisco Umbral, o seu poeta en Eduardo Haro Ibars, o seu graffitero en Juan Carlos Argüello «El Muelle». Houbo estilos e vertentes novas en:

• Música (Radio Futura, La Unión, Nacha Pop, Alaska y los Pegamoides, Joaquín Sabina, Golpes Bajos, Los Nikis, etc).

• Pintura e fotografía, con artistas gráficos como Ceesepe, El Hortelano, Ouka Lele, Agust, Nazario, Miguel Trillo ou Alberto García-Alix.

• Grafiti, seguindo o ronsel de El Muelle (Juan Carlos Argüello).

• Cine, con Pedro Almodóvar como máximo expoñente (Pepi, Luci, Bom y otras chicas del monton (1982), Laberinto de pasiones (1982)).

• Literatura, xurdida á palestra o 13 de marzo de 1984 co debate no Faladoiro de Creadores (Círculo de Belas Artes de Madrid) «Narrativa na Posmodernidad», no que participaron Gregorio Morais, Javier Barquín, Boris Izaguirre, Camilo Sesto, José Ton, Luís Mateo Díez, José Antonio Gabriel e Galán, José Luís Moreno-Ruiz e Ramón Mayrata.

A movida viguesa foi un período de creación cultural, entre 1977 e 1981, que coincidiu no tempo coa movida madrileña. Foi un movemento musical e estético asociado á noite e ós bares do casco vello da cidade, que supuxo unha reacción á música, nun contexto de forte crise económica e de certa dubida política a finais da década dos 70, tras a desaparición da ditadura.

Aparecen unha variedade de grupos de estilos moi variados (punk, pop, tecno, reggae ou funk), xunto con letras caóticas con escaso compromiso coas convencións sociais imperantes. Golpes Bajos, Aerolineas Federales, Os Resentidos, Semen Up, Siniestro Total e Radio Océano, entre outros son grupos que xorden baixo o manto da movida.