Escollín este libro porque foi un dos primeiros que lin en galego. Nunca o
din acabado por unha cousa ou a outra e esta vez ando cerca de terminalo. P
areceme un libro moi lindo e que explica moi ben como era a época. É a maneira na que explica como se sente o neno en cada momento en
cantame.
O libro
e moi curto e vai dun neno de doce anos chamado Roxelio, que aínda que non pasa fame, nin penalidades, non é un neno feliz. E encontra esa felicidade nun
ceminterio onde coñece a unha rapariga do orfanato chamada Lisseta. O
unico que lle fai realmente feliz
e acudir a sua cita todolos días a onde descansan os mortos. N
amoranse e Roxelio de
iza moi claro dende o principio que non hab
era obs
taculos que os separen. Non vos conto o final para que o leades, dado que a min polo menos enc
antame.
Bicos e agarimos!