14.2.11

Constrúo un leito de cravos.

Abstéñome de pronunciar esas sílabas,
as sílabas supremas,
para alugarte mellor se vés de roxo
porque amar non é delito
é un proceso de esperar e doerse.


Teño sorte de que me teñas,
ser amado e amarte co corazón espido.


POETAS: Yolanda Costa, María Lado, Miro Villar e Estevo Creus.