Os vellos non deben de namorarse.

Este trimestre escollín este libro de Castelao como libro de lectura. Fíxome recordar as historias que me conta miña avoa sobre a sua infancia.  Meteste totalemente no contexto con moita facilidade. E despois de lelo é cando entendes porque Castelao o via desde o punto de vista dun pintor e non dun escritor.


Aparte que máis me gusta e a do final. Cando estan os tres velliños falando de como acabaron eles e as suas mozas e acaban dicindo a frase que lle da o título a obra:
Don Ramón: Ímonos deitar.
Boticario:Ímonos,
Báixanse do valado e saen paseniñamente da escea, un após do outro.
Señor Fuco: ¡Por namorarme de vello!
Boticario:¡Por namorarnos de vellos!




A mín gustaríame moito ir ver algunha vez a obra representada. Recomendollo a todo o mundo. É moi faciliño de ler e moi entritido. Espero que sigades o meu consello
e vos guste tanto como mín.