"Os dous de sempre"

É un libro que se basa na vida de dous personaxes dende a infancia ata a madurez. Pedriño e Rañolas, con dúas personalidades opostas, dúas historias paralelas que seguen camiños diferentes e dúas formas de vivir a vida, unha conformista e vividora moi protexido pola súa nai e outra inconformista (o personaxe e minusvalido e vive coa súa nai que ten problemas co alcoholismo)  buscase a vida como pode e quere mellorar.
Pedriño e o fillo mais vello dunha familia pobre e vive coa súa tía que o sobreprotexe demasiado. Lacazán, larpeiro, ve pasar a vida sen ningún obxetivo. - "se fose moi rico, moi rico, comeria tres tartas diarias".
Rañolas, que está impedido das pernas, sen pai e cunha nai borracha, supera tódolos obstáculos que se lle podan presentar diariamente. É activo e emprendedor e loita por unha boa vida. -"Se fose, moi rico, moi rico, andaría sempre montado nun cabalo branco".

O libro contrapon dúas formas de ver a vida, unha de ver la vida pasar sen facer nada, e conformandose co que ten, e outra idealista con soños que quere facer realidad, formar parte e mellorar a súa vida, sen conformarse en ningún momento ni compadecerse de se mesmo co as circunstancias que lle tocou vivir.

Mostranos unha nova forma de ver a vida, e expresanos que somos o que o noso propio entorno familiar nos leva a ser, pero que sempre podemos melloralo.
Na miña opinion persoal, gustoume moito este libro, e moi entretetido e fácil de ler, contache algunhas historias tráxicas pero cun tón humoristico que che fai querer seguir lendo e non deixalo ni un so momento. Anímovos a que o leades, e espero os guste.